Fernando Neris (B) Blues Missy Sippy Gent (18-02-2024) reporter & photo credits: Marcel info club: Missy Sippy © Rootsville 2024

Akoestische blues, daar kan ik moeilijk neen tegen zeggen, zelfs op een zondagavond. Daarom kwam het dat ik vandaag richting Gent trok om in de Missy Sippy het optreden mee te pikken van Fernando Neris, Luikenaar met Spaande roots..

Fernando Neris is een authentieke Spaanse bluesman die zich sinds 2000 in België heeft gevestigd. Hij is een erkende specialist in fingerpicking en lapsteelgitaar, die een diepgaande kennis heeft van het oude, vooroorlogse akoestische repertoire, waarbij hij evenveel belang hecht aan muziek als aan de rijke teksten.

Zijn overvloedige discografie omvat samenwerkingen met vele Vlaamse en Franstalige artiesten, van bluesrock tot jazzblues, gospel en folk. Sinds 2009 treedt Fernando bij voorkeur solo op, niet alleen in België, maar ook in Spanje en zelfs in Japan.

Fernando’s repertoire, gevuld met menselijke en oprechte verhalen, is een eerbetoon aan grote klassieke bluesartiesten als Robert Johnson, Skip James, Blind Willie Johnson en Muddy Waters. Als songwriter heeft hij tientallen nummers gepubliceerd die hij soms als zanger, soms als leider van andere groepen vertolkt: The Hoodoogang, De Ferre Trio, Lucifer Mo' Blues...
Ik was dus al verlekkerd op wat deze avond zou brengen. Alvast wat beter dan naar Kamp Waes of Chantal te blijven kijken en dat dachten met mij ook nog wat andere liefhebbers want de Gentse joint was aangenaam gevuld.

Gewapend met zijn lapsteel, zette Fernando aan met ‘John The Revelator’, wat ik altijd al een heel knappe song hebben gevonden en waar “Nando” zijn eigen twist in stak. Met ‘Hard Time Killing Floor’ kregen we terug een klassieker van de hand van Skip James. Prachtige versie by the way. Met ‘Work Song’ en het fantastische ‘Rollin & Tumblin’ werden we terug gekatapulteerd naar de Mississippi Delta uit de jaren 20. Fernando had ondertussen zijn dobro ter hand genomen en we konden genieten van zijn skills als fingerpicker. Hij had een goed contact met het publiek en zijn bindteksten waren wat doorspekt met de nodige humor, voeg daarbij het feit dat zijn Nederlands een ietwat Spaans-Frans tintje had wat het geheel heel fijn maakte.

De man is niet enkel een kei in de klassiekers maar zijn eigen songs zoals ‘Three Eleven’ of ‘I Know Much Better’ klinken zo oud als de straat. Hij slaagt er in om in zijn nieuwe songs de oude geest van Delta te verweven en het klinkt als een klok. Richting pauze fietsten we met ‘Pony Blues’ van Charlie Patton, ‘Another Man Done Gone’ en Robert Johnson’s ‘Love In Vain’. Voor een akoestische bluesliefhebber als ikzelf, was dit echt genieten.

Na een korte pauze ging Fernando terug dezelfde weg op en startte het tweede deel met ‘Leuven Stroll’ een eigen intstrumentaal nummertje. Hierna greep hij terug in zijn zak klassiekers met ‘Walking Blues’ van Son House en mochten we met het fijne ‘Camino Blues’ terug genieten van een eigen song. Onze Spaanse Luikenaar bleef op hoog niveau acteren met ‘My Babe Callin’, enkele eigen songs als ‘People Like You’ en ‘Crisis Blues’.

Tussendoor liet hij ons ook zien en vooral horen dat hij niet enkel een crack is op lapsteel en dobro maar ook zeer goed overweg kan met de ukelele. Met ‘Cocaine Blues’ gingen we verder terug in de tijd, een mengeling van een traditional en een bewerking van Troy Julius Arnall. Idem dito met ‘Death Don’t Have No Mercy’ van Reverend Gary Davis. Stilaan voelde je ook het einde van deze gig aankomen maar niet voor we er nog eentje kregen van Bo Carter met ‘My Pencil Don’t Write No More’ wat ze noemen: een song met dubbele bodem. Fernando kreeg er duidelijk dorst van en sloot de avond af met de vraag naar ‘One More Beer’, maar deze boodschap werd door de bartenders van dienst niet echt begrepen.

Bij deze was ook een einde gekomen aan deze fijne bluesavond. Een mooie muzikale trip naar de jaren 20 en 30 en een kort bezoek aan de Delta.
Fernando is gepassioneerd en dat voel je en dat hoor je. Zeer goede muzikant met een heel leuke stem, die ons een zeer aangename zondagavond heeft bezorgd, waarvoor onze welgemeende dank!

Marcel